ОСЕННИЙ ТВОРЕЦ
Осень очень красива собой.
И листом и жёлтым, и красным
Она ярка, как будто слепой
Случайно разлил свои краски.
‒ Что же ты такой неуклюжий?
Ты наделал повсюду яркие лужи!
Кто будет их убирать за тобой?
‒Нет, не нужно, они красивы, постой!
Листья летят с деревьев и крыш
Один из них поднимает малыш.
Он рад своей находке из краски,
Что разлил неуклюжий в маске.
Его не знает никто из вас,
А он делает счастливыми нас.
Осень ‒ палитра красок.
И создал для нас её Он,
Неизвестный, слепой,
Но красивый душой.
Альтман Сабрина
Дзе пачынаюцца вытокі?
Аб гэтым я вам так скажу:
З парога Трасцянецкай школы,
Куды вас у госці запрашу.
Утульная яна такая:
Драўляны стан, квяцісты двор.
Са шчырай радасцю вітае
Бацькоў і вучняў зноў і зноў.
Вядомая яна ў народзе:
Вучыліся яшчэ дзяды.
Ёй сёння больш як за стагоддзе,
Хай доўжацца яе гады!
Вайна кранула сцены школы,
Ι шмат загінула людзей.
Былі і здзекі, і забойствы,
Мы не забудзем тых падзей.
Ахвярам Трасцянца прысвечана
У нашай школе Памяці Сцяна.
Завешчана героямі навечна нам,
Каб зноў не паўтарылася вайна.
Гурток «Мой край» працуе ў школе,
Шукае сведкаў тых падзей,
Шмат інфармацыі збірае.
Экскурсіі праводзіць наш музей.
Ι абеліск мы даглядаем ,
Ι дрэвы ў парку, што раней
Настаўнікі садзілі самі
У гонар памяці людзей.
Стагоддзе рыхтавала школа
Людзей сумленнных, здольных жыць.
Збіраемся намаляваць сузор҆ е,
Нам есць каго ў ім злучыць.
Алена ў «Тодэсе» танцуе,
Ларыса доктарам працуе,
Дзяніс ‒ пілот,
дызайнер ‒Маша.
Алёша ‒ у спорце слава наша:
За межамі перамагаў,
Краіне ўзнагароды даў.
Сяргей ‒ саветнік ў Кітаі,
А Дзіма першы кубак мае.
Шмат вучняў школу праслаўляюць.
Ι з гонарам я вам скажу:
«Я ‒ вучань Трасцянецкай школы,
Ι гэтым вельмі даражу!»
Бабкевіч Ιлля